Өйләнгән вакытында, иң элек, егетнең атасы баласына кемне алуын алдан белеп торырга бурычлы. Туганнары, агасы-энесе дә киңәшләрен бирәләр. Яучы җибәрер алдыннан соратылачак кызның нәсел-нәсәбе вә холкы, әхлаклы вә әдәпле булуы тикшерелер. Матурлык, байлык, чибәрлек кебек сыйфатларга артык әһәмият биреп, чибәр булганы өчен генә кызны алу сөннәтләр өчен киңәш ителми, чөнки чибәр йөзле, яман холыклы хатын ир өчен — бәла, туганнары өчен — газап, халык өчен — авырлык булып төшәчәк. Өйләнүче мөселман байлыкта кимрәк, аз сүзле, буйга үзеннән кыскарак, нәселдә түбәнрәк булган кызны алырга тырышса, дөрес санала. Кыз бала да, шулай ук, иргә чыкканда үзеннән күпкә олы булмаган, юмарт, киң күңелле, тәрбияле вә әхлаклы, мөселман иргә барырга ризалык бирергә бурычлы.

Никяхның асылы — байлык эзләү түгел, бәлки тормыш бәхетен табу. Шунлыктан, шәригать таләбе буенча, ир дә, хатын да, үзара никях җебе белән бәйләнгәннән соң, тормышларын мөмкин кадәр бәхетле итү өчен бар тырышлыкларын куярга тиешләр.

Никяхка кадәр, шәригать буенча, ир кеше кызга төбәп карамаска, аның серенә төшенмәскә бурычлы. Болар кызны кимсетерләр. Ата кеше кызын сорап килгән кешегә, әгәр дә аны лаеклы тапса, бирүдән баш тартмаска тиеш. Чөнки җитлеккән кызны кияүгә озак тотмыйча тапшыру сөннәт санала. Әгәр дә кызын кияүгә бирмичә тотса, каза төшәр. Кияүле кыз бала ата каршында башкалардан хөрмәттә вә дәрәҗәдә өстенрәк саналыр, һәм ата кеше ул кызын олылар.